جامانده ایم

بازهم من و تو

در کوچه بن بست های زمان

بوی نم چشم هایمان

چنگ میزند

به دیوار های خانه

مچاله میکند

هجوم وحشیانه خاطرات

قلب هایمان را

مثل کاغذ های کاهی

...

توی چشم هایت

میشنوم

صدای شکستنت را

حالا من مانده ام و هزاران تو

و آیینه ای که نداشت

تاب ندیدنت را